Fundacja Integro

- historia Matki Ewy z Miechowic

Matka Ewa (Ewa von Tiele-Winckler) urodziła się 31 października 1866 roku w Miechowicach, dzisiejszej dzielnicy miasta Bytom. Była córką Huberta von Tiele-Wincklera (1828-1893) i jego żony Waleski. Rodzina Tiele-Winckler to ówcześni właściciele potężnego majątku ziemskiego i magnaci przemysłowi, posiadacze jednej z największych fortun Górnego Śląska. Dzieciństwo Ewa spędziła w rodzinnym zamku w Miechowicach. Jako dziecko była istotą wrażliwą i wyczuloną na krzywdę. Gdy Ewa miała 13 lat, zmarła jej głęboko wierząca matka. Te doświadczenia oraz wrażliwość na ludzką niedolę, szczególnie widoczna w życiu dzieci, doprowadziły ją w wieku 16 lat do podjęcia decyzji, by swoje życie poświęcić w służbie dla ludzi ubogich i cierpiących, zwłaszcza dla opuszczonych i porzuconych dzieci.

Realizację marzeń umożliwił jej ojciec. Ewa mogła zdobyć gruntowne przygotowanie pielęgniarskie i diakonijne w zakładach Bethel w Bielefeldzie (1887). Dzięki funduszom ojca mogła w 1890 roku założyć pierwszy dom opieki Ostoja Pokoju (Friedenshort) w Miechowicach. Było to przedsięwzięcie nowatorskie i bardzo znaczące dla najbiedniejszych mieszkańców Miechowic i okolic. Dzieło to szybko zaczęło się rozrastać. Powstawały kolejne domy. W samych Miechowicach ich liczba doszła do ponad 20, wliczając w to szpital i kościół.

Zanim to się jednak stało, w 1892 roku Ewa von Tiele- Winckler otrzymuje od ks. Friedricha von Bodelschwingha (1831-1910) z Bielefeld zgodę na założenie i prowadzenie własnego diakonatu - Ostoi Pokoju. Dnia 4 września 1893 roku zostaje wyświęcona na ,,diakonisę'' jako ,,całkowicie wolna do służby w Kościele Jezusa Chrystusa''. W 1900 roku Matka Ewa zawiązuje kontakty z angielskimi kręgami ewangelizacyjno-misyjnymi (James Hudson Taylor (1832-1905 założyciel misji w Chinach), co w przyszłości zaowocowało wyjazdami do Walii i Anglii i rozpoczęciem wielkiej akcji ewangelizacyjno-misyjnej w wielu krajach, mającej także charakter diakonijny. Od 1908 roku diakonat miechowicki prowadził to działo początkowo w Norwegii, a później także w Polsce, Chinach, Egipcie, Gwatemali, Indiach, Syrii, na Wyspach Salomona.

W 1910 roku Matka Ewa rozpoczęła kolejną akcję - Domy dla bezdomnych [dzieci]. Pierwszy z ich powstaje w miejscowości Podgóra koło Rościsławic, na północny wschód od Brzegu Dolnego. Na początku lat 20. XX wieku było ich już ponad 40, a w roku 1923 diakonat dysponował siecią 61 domów. Przebywało w nich 14.050 dzieci, którymi opiekowało się 538 sióstr diakonis. Początkowo Matka Ewa wykorzystywała w swoich działaniach odsetki od kapitału, dziedziczonego z majątku swych rodziców. Jednak w późniejszym czasie jej dzieło utrzymywało się z dobrowolnych darowizn różnych ludzi - bogatych i ofiarujących mało, ale z serca. Opiekę w domach dla dzieci zorganizowano według oryginalnego wzorca: podstawową grupę stanowiły ''rodziny'' składające się z 10-15 dzieci w różnym wieku, pod kierunkiem ''matki''- diakonisy. Ta koncepcja stała się w przyszłości jednym z elementów reformy systemu opieki wychowawczej. Matka Ewa prowadziła również pracę wśród więźniów (od 1907), wydawała czasopismo diakonatu ''W służbie Króla'' (od 1913). Ewa von Tiele-Winckler była również poetką (napisała ponad 500 wierszy) i pisarką religijną. Zmarła 21 czerwca 1930 roku w Miechowicach, w małym drewnianym domku, w którym przeżyła ponad 20 lat. Domek ten stoi w sąsiedztwie budynku ,,Cisza Syjonu'' obecnej siedziby Fundacji INTEGRO w Miechowicach.